Het einde van een gezin…we kunnen niet een ouder missen om gezond te hechten
Enkele highlights uit een onderzoek welke naar voren komen:
Als ik kijk naar de straat-jongens die ik wat beter ken, valt me iets op: ze hebben bijna allemaal geen aanwezige vader. De één zit vast (wordt gefluisterd), de tweede is (bijna) niet thuis en de derde is helemaal gevlogen door welke oorzaak dan ook…
Wat er nodig is? Met stip op 1 staat, zes plaatsen vóór verwerking van informatie in je denken en de daarbij behorende vaardigheden, een veilige binding met mensen. De basis hiervoor wordt gelegd in de veilige relaties binnen het gezin. Als relaties niet veilig zijn, door ouderlijke (onopgeloste) ruzies of zelfs echtscheiding, kan de veilige binding van het kind een grote deuk oplopen.
Er wordt veel tijd, geld en energie gestoken in taalles, handhaving, armoedebestrijding, schuldhulpverlening, de-radicalisering, onderwijs, opvoedondersteuning, jongerenwerk enz. De gemeente heeft onlangs nog in bepaalde steden een miljoen euro (!) extra uitgetrokken om te voorkomen dat wijken verder afglijden. Maar één probleem wordt niet benoemd: het grote aantal kinderen dat opgroeit in een gebroken gezin.
Gescheiden mensen zijn kwetsbaar, en er speelt een combinatie van factoren. Scheiding leidt tot veel stress. Het is voor deze mensen moeilijk om zich aan te passen aan het alleenstaande ouderschap.
Uit wetenschappelijk onderzoek komt inmiddels onomstotelijk naar voren dat een scheiding gemiddeld een aantal negatieve gevolgen heeft voor kinderen:
-het leidt op langere termijn tot een lager opleidingsniveau,
-minder inkomen,
-een groter risico op depressie,
-een groter risico op verslaving
-zwakkere band met een of beide ouders.
Daar zijn deels materiële oorzaken voor, zoals de financiële problemen die ontstaan na een scheiding. Maar voor een groot deel gaat het om onzichtbare problemen, benadrukt Van der Valk. ‘Het heeft in de kern te maken met veiligheid, het opgroeien tot zelfstandig individu. Scheiding leidt vaak tot loyaliteitsproblemen en schuldgevoelens bij kinderen, met aanzienlijke langetermijngevolgen.’
Voor het hele artikel klik hier